Falavarjan Art
پل تاریخی فلاورجان با نام قدیمی"ورگان"به عنوان تنها پل دو قوسی بر روی زاینده رود در استان اصفهان است. این پل براساس کتیبه مرمرین آن دارای قدمت بیش از 400 سال و متعلق به دوره صفویان است. به گفته کارشناسان، پل ورگان به دلیل شکل قوسی آن، تنها پل منحنی تاریخی در استان اصفهان به شمار می رود. در جلد 10 فرهنگ جغرافیایی ایران درباره پل فلاورجان آمده است:"این پل از زمان شاه عباس صفوی و در محل به پل ورگان معروف است". پل فلاورجان دو فرسخ با پل بابا محمود فاصله دارد. پل مزبور با پایه های سنگی دارای 140 متر طول، 5/7 متر عرض و 18 دهنه آجری است که دو دهنه آن مسدود شده است. پایه های سنگی دهانه های پل ورگان به شیوه جناغی و با آجر ساخته شده اند 8 چشمه طاق کوچک به دل این پل راه باز کرده اند که ضمن کاهش وزن و فشار پایه ها ، آبهای طغیانی را از خود عبور میدهند و در زیبایی پل نقش بسزایی دارند. پایه های سنگی نیز زنجیروار به هم متصل شده اند تاموج شکنها به آنها پشت بندد و به نبرد با زاینده رود روند، موج شکنها در هر دو طرف پل بصورت نیم دایره اند. کتیب? مرمرینی بر پیشانی پل نصب شده بود که تاریخ ساخت پل به سال 999ه.ق بررویش حک شده بود که اینک اثری از آن نیست. آنچه پل ورگان را از دیگر پل های ایران متمایز می سازد شکل دو قوسی پل است که برای استحکام بیشتر بدین گونه بناشده است. سالها گذشت و روستای ورگان به شهر فلاورجان تغییر نام داد اما آنچه که در این مدت تغییر نکرده بار ارتباطیست که در طول این سالیان بر شانه های استوار پل در جریان بوده است. در ابتدا که پل ورگان ساخته شد پیوندی بود میان کاروانیان اصفهان و چهار محال اما در سال 1342ه.ش این گذرگاه کاروانرو به محل عبور و مرور کامیون هایی تبدیل شد که هر روزه در مسیر ذوب آهن اصفهان در آمد و شد بودند. برای آنکه پل در زیر بارهای سنگین وسایل نقلیه ی شانه خالی نکند پایه های پل توسط مهندسین آلمانی تقویت شد که در هر دوسوی عرشه 40 سانتیمتر شناژ بتنی بدان اضافه کرند تا بر استقامت پل بیفزایند، اینک کامیونها راه کج کرده اند اما هنوز بخشی از ارتباط مردم فلاورجان همین پل ور گان می باشد.
استان اصفهان
استانی است در میانه ایران با مساحتی حدود 107045 کیلومتر مربع ( معادل 6/57 درصد از مساحت کشور) بین 30 درجه و 43 دقیقه تا 34 درجه و 27 دقیقه عرض شمالی و 49 درجه و 36 دقیقه تا 55 درجه و 31 دقیقه طول شرقی نصف النهار گرینویچ قرار دارد. دارای 17 شهرستان، 60 شهر، 37 بخش و 116 دهستان و مرکز آن شهر اصفهان است. شهرستان های این استان عبارتند از: اصفهان، اردستان، برخوار و میمه، خیمنی شهر، خوانسار، سمیرم، شاهین شهر، شهرضا، فریدن، فریدون شهر، فلاورجان، کاشان، گلپایگان، لنجان، مبارکه، نائین، نجف آباد و نطنز.این استان در بخش مرکزی ایران در جلگه ای حاصلخیز و پر برکت واقع شده و به طور خلاصه می توان گفت اکثر شهرها و روستاهای آن حاصل جریان زاینده رود است .آب و هوای استان از نوع بیابانی است که وجود رشته کوه های زاگرس در قسمت غرب آن مانع نفوذ رطوبت به نواحی مرکزی و شرق استان می گردد.
شهرستان فلاورجان
موقعیت جغرافیایی شهرستان
شهرستان فلاورجان یکی از شهرستان های تاریخی استان اصفهان می‌باشد، با مساحتی حدود 510 کیلومتر مربع در طول جغرافیایی 30 دقیقه و51 درجه و عرض جغرافیایی 34 دقیقه و32 درجه در فاصله 442 کیلومتری تهران قراردارد. مرکزیت این شهرستان، شهر فلاورجان است و ارتفاع آن از سطح دریا 1600 متر می باشد. طبق سرشماری سال 1390 جمعیت این شهرستان 24714 نفر برآورد گردیده است که حدود 60 % جمعیت در نقاط شهری و 40 % جمعیت در نقاط روستایی سکونت دارند. مردم این شهرستان، مسلمان و پیرو مذهب شیع? اثنی عشری، سخت کوش، میهن دوست و مهمان نواز هستند.
این شهرستان از شمال به شهرستان خمینی شهر از جنوب به شهرستان مبارکه، از غرب به شهرستان های نجف آباد و لنجان و از شرق به شهرستان اصفهان محدود می شود. رودخان? زاینده رود از سمت جنوب غربی وارد شهرستان شده که از شهر و روستاهای پیربکران، "جوچی"، "اجگرد"، لارگان ، "فلاورجان"، "گارماسه"، "هویه"، "موسیان" و "کرسگان عبور کرده و طی مسیری حدود 25 کیلومتر از سمت شمال شرقی خارج می شود. این شهرستان طولانی ترین ساحل زاینده رود را در بین شهرستانهای استان داراست. این جریان با عبور خود؛ باعث تأمین آب مورد نیاز بخش کشاورزی و رونق و تنوع تولید محصولات کشاورزی در شهرستان شده و همچنین به گونه ای دشتی، در کنار زاینده رود قرار گرفته است و دارای بیشه زارهای پهناوری می باشد. در این بیشه زارها گونه هایی از درختان چنار، بید ،سپیدار و... قد بر افراشته اند.
درحال حاضر این شهرستان دارای سه بخش مرکزی فلاورجان، پیربکران و قهدریجان و هشت شهر فلاورجان، پیربکران، قهدریجان، ایمانشهر، کلیشادو سودرجان، بهاران، ابریشم و زازران می باشد. همچنین دارای 5 دهـــــستان سهروفیروزان، گرکن شمالی، ابریشم، گلستان، اشترجان و 56 روستا اردال، چم رود، فیلرگان، بجگرد، نرگان، طاد، گلگون، ونهر، سهروفیروزان، فیلورگان، رارا، پلارتگان، دارگان، کلیسان، دارافشان، سمسان، نودرآمد، تمندگان، صادق اباد، مهرگان، خوانسارک، علی شاهدان، قلعه سرخ، دستنا، سیاه افشار، علیشاهدان، پلارت، حسین اباد، کرسگان، جولرستان، موسیان، حسین آباد، ریاخون، هویه، جلال آبادماربین، زازران، کافشان، جوجیل، دشتچی، شرودان، قلعه امیر، کروج، خیرآباد، دشتلو، اسفهران، بندارت، دارافشان، کارویه، قلعه میر، زفره، لارگان، حاجی آباد، درچه عابد، لارگیچی، مهرنجان ارامنه، مهرنجان اتراک، جیلاب، محمدیه، کاویان(گاونان)، بوستان، می باشد که با توجه به آثار تاریخی موجود در این شهرها، دارای قدمت فرهنگی دیرینه می‌باشد.
مهمترین ارتفاعات این شهرستان عبارتند از: شاهکوه (2369متر)، اشترجان (2200 متر)و قلعه بزی (1950متر)،که در آنها پدیده هایی همچون چشمه های فصل بهار، غار، معدن سرب و آهک، گونه های گیاهان مرتعی و دارویی و غیره وجود دارد. این کوهها مکانی مناسب برای استفاده و توسع? ورزش کوهنوردی و پر کردن اوقات فراغت جوانان، مطالعات علمی و غیره در سطح شهرستان است.
تاریخچه شهرستان فلاورجان
براساس بررسی های انجام شده سابقه سکونت و زندگی در این شهرستان دست کم مربوط به شش هزار سال پیش است. یافته های باستان شناختی حاکی از حضور جوامع پرجمعیت و یکجا نشین در دشت فلاورجان از حدود اواخر هزاره پنجم و اوائل هزاره چهارم قبل از میلاد در این شهرستان دارد. زمین های بسیار حاصلخیز، همراه رودخانه پرآب زاینده رود و وجود ارتفاعات متعدد، عوامل طبیعی شاخصی در ایجاد جوامع پیش از تاریخ در این شهرستان است. کشف سنگ نگاره های متنوعی از نقوش حیواناتی چون کل، بزکوهی وگونه های از گربه سانان در کوه های این شهرستان نشانگر حضور فعال جوامع شکارچی و غنای حیات وحش این شهرستان در گذشته دارد.
در کرانه راست زاینده رود، ناحیه بزرگ « خالن لنجان / خالنجان / خولنجان » قرار دارد. مهم ترین شهر این ناحیه پیش از اسلام ورگان بوده، که عرب ها به آن فلاورجان گفته اند. ورگان از دو پاره« ور» یعنی کنار، کرانه، پهلو، سو، پیرامون، و«گان» به معنی مکان تشکیل شده و ورگان به معنای سرزمین یا شهری است، در کنار یا کرانه رود زاینده رود، احتمالاً در نخستین سده های اولیه اسلامی ورگان خراب شده و شهر فیروزان جای گزین آن گردیده است. فیروزان ظاهراً در سده هشت هـ.ق، که ابن بطوطه از آن گذشته، وجود داشته است. واژه فلاورجان از دو پاره «فلا»، به معنی دشت پهناور بلند، و «ورجان» که عربی شده ورگان است به معنی دشت ورجان تشکیل شده است. و ممکن است که این منطقه در روزگار باستان تا اواخر دوران ساسانی، دشت ورگان نامیده می شده است. بعدها خان لنجان که به این ناحیه و مرکز آن اطلاق شده، شاید جای فیروزان را گرفته است. خان لنجان به گونه خالنجان و خولنجان نگاشته می شده و به نام « خان ابرار » یعنی کاروانسرای نیکوکاران نیز شهرت داشته است. فلاورجان، مرکز بخش لنجان پایین یکی از دو بخش خان لنجان بوده است. به باور لسترنج ، نویسنده کتاب جغرافیای تاریخی سرزمین های خلافت شرقی، خان لنجان یا فلاورجان کنونی، ظاهراً با شهر فیروزان پیشین برابری کرده و جایی است که آثار جغرافیایی و راه نامه ها، آن را نخستین منزل گاه به سوی جنوب، در راه باختری اصفهان _ شیراز شمرده اند. در سده پنج هـ.ق که ناصر خسرو در سفر به اصفهان از خان لنجان عبور کرده است، می گوید: بر دروازه شهر، نام سلطان طغرل بیگ نوشته دیدم. در زمان شاه عباس بزرگ صفوی ( 996- 1038هـ.ق) پلی برروی زاینده رود بنا شده است، که به مناسبت نام شهر ورگان، به « پل ورگان » سرشناس گردیده است.
محصولات و صنایع شهرستان فلاورجان
وجود صنایع متعدد و قرار گرفتن در حاشیه زاینده رود دیرینه تاریخی و محصولات کشاورزی مرغوب از جمله برنج و گندم و صیفیجات این شهرستان را از جایگاه ویژه‌ای برخوردار نموده است.. مهمترین صنایع دستی این شهرستان شامل قالی بافی، منبت کاری ،خاتم سازی و سرمه دوزی می باشد. در فلاورجان هم چون سایر شهرستان های استان اصفهان قالی بافی رواج بسیاری دارد. این صنعت دستی زیبا که حاصل هنر سر پنجه های تلاشگر و هنرمند اهالی منطقه به ویژه زنان و دختران آن است، مهم ترین صنایع دستی این شهرستان را تشکیل می دهد. بیش تر قالی های تولیدی در منطقه در کارگاه های خانگی بافته می شوند و تولیدات آن سهم مهمی دراقتصاد خانواده و کل منطقه دارد. در این شهرستان برای بافتن فرش ها از طرح های اصفهانی، نجف آبادی و نایینی استفاده می شود. و نیز مردم این دیار به پرورش گوسفند، گاو، بز، … و هم چنین مرغ داری و طیور نیز می پردازند.
ویژگی های شهرستان فلاورجان
در این شهرستان آثار تاریخی بسیاری برجای مانده است. 461 اثر شناخته شده، که 26 اثر آن ثبت شده است. 204 اثر به صورت ابنیه تاریخی، 51 اثر به صورت محوطه های تاریخی، و 206 اثر سنگی است. از آثار تاریخی این شهرستان می‌توان پل قدیم فلاورجان، پل بابا محمود، مسجد جامع فلاورجان، مسجد بابا محمود، مسجد جامع اشترجان، بقعه پیربکران، برجهای کبوتر، شیرهای سنگی، خانه "موید زفره"، "استراخاتون"، مقبره سومین پیامبر جهان و امامزادگان «ابولقاسم سهروفیروزان»، «سیدمحمد قهدریجان» و«زید ابن حسن فلاورجان» را نام برد. همچنین از دوران صفویه دیواری از نزدیکی شهر پیربکران شروع و تا آخر شهر ایمانشهر (مینادشت) ادامه داشته است که به مرور زمان این دیوار گلی ازبین رفته است ولی هنوز هم قسمتی از این دیوار بر جامانده است.
خلاصه ای در مورد شهرستان فلاورجان
مشابهت در عواملی مانند آب و خاک مشترک، شرایط آب و هوایی یکسان، جریان زاینده رود و وفور آب، دسترسی آسان و غیره، سبب می گردد که تاریخ سرزمین های مجاور زاینده رود با تاریخ، فرهنگ و تمدن، شهر اصفهان عجین باشد و حتی در دوره هایی هر چند کوتاه رونق بعضی از شهرها مانند شهر فیروزان (قرن هفتم هـ .ق) در 35 کیلومتری شهر اصفهان و در محل روستای سهرو فیروزان کنونی، برابری و حتی بیشتر باشد. در مطالعه کتب تاریخی و سفرنامه ها شواهدی مبنی بر حضور دانشمندان و سفرنامه نویسان بزرگ به این سرزمین هستیم مانند کتاب مسالک و ممالک اصطخری (قرن چهارم هـ .ق) ابن حوقل قرن (چهارم هـ.ق) همچنین مقدسی (قرن چهارم هـ .ق) از این سرزمین دیدار کردند و آن را سرزمینی آباد و پر از نعمت معرفی می کردند. در قرن هفتم و اوایل قرن هشتم ه.ق این سرزمین یکی از کانون های مهم جمعیت، ثروت و مهد علم بوده است و پذیرای بسیاری طلاب علم و سفرنامه نویسان بوده است بطوری که عمده و شاخص بناهای تاریخی شهرستان مانند مسجد تاریخی اشترجان بقعه پیربکران بقایای شهر تاریخی فیروزان، مسجد و مقبر? بابا محمود پل تاریخی بابا محمود و غیره، متعلق به این دوره، گویای این ادعا می باشد. این شهرستان با مساحت 319 کیلومتر حدود غرب استان و قسمت میانی دشت زاینده رود قرار گرفته است و از شرق به اصفهان (مرکز استان) و فاصل? شهر فلاورجان مرکز شهرستان تا مرکز شهر اصفهان، حدود 18 کیلومتر است از نظر پراکندگی ارتفاعات در ضلع جنوبی آن، کوه های گاو پیسه با جهت شمال غربی - جنوب شرقی با مرتفع ترین قل? 2219 متر کشیده شده است. کوه های ایرانکوه که مرتفع ترین ارتفاعات شهرستان است با حداکثر ارتفاعات 2418 متر، ضلع شرقی شهرستان را در بر گرفته است و در قسمت میانی شهرستان بیرون زدگی های سنگی معروف به کوه اجگرد با ارتفاع 1923 متر وجود دارد. به جزء ارتفاعات نامبرده بیشتر سطح شهرستان را دشت آبرفتی با ارتفاع متوسط 1650 متر پوشانده است. بر اساس تقسیمات کشور، این شهرستان از دو بخش: بخش مرکزی و بخش پیربکران و 7 شهر به نامهای فلاورجان، قهدریجان، کلیشاد و سودرجان، ابریشم، پیربکران ، ایمان شهر و بهاران و 7 دهستان به نام های اشترجان، ابریشم، زازران، گلستان، گرکن شمالی و سهروفیروزان تشکیل شده است. جمعیت این شهرستان بر اساس آخرین آمار 228164 نفر بوده است. رودخان? زاینده رود از سمت جنوب غربی وارد شهرستان شده و طی مسیری حدود 25 کیلومتر از سمت شمال شرقی خارج می شود. این جریان با عبور خود؛ باعث تأمین آب مورد نیاز بخش کشاورزی و رونق و تنوع تولید محصولات کشاورزی در شهرستان شده است و علاوه بر آن نقش بسزایی در ایجاد بیشه زارها و مناظر زیبای ساحل رودخانه و تبدیل آب و هوای شهرستان دارد. از نظر آب و هوایی، شهرستان دارای آب و هوای نیمه بیابانی، با تابستان های گرم و زمستان های نیمه سرد می باشد. بالاترین رقم حداکثر مطلق درجه حرارت طی دور? 12 ساله (1365-1353) 41+ درجه سانتیگراد و کمترین رقم حداقل مطلق طی این مدت 5/18- درجه سانتیگراد بوده است. متوسط حداکثر در این مدت7/22+ درجه سانتیگراد و در متوسط حداقل درجه حرارت طی این مدت 1/6+ درجه سانتیگراد و معدل متوسط سالیانه درجه حرارت در این مدت 4/14+ درجه سانتیگراد است. متوسط آمار 12 ساله، بارندگی 2/142 میلیمتر بوده است که حداکثر آن مربوط به فصل زمستان و اوایل بهار می باشد. حداکثر رطوبت نسبی بیشتر مربوط به ماه های خرداد؛ تیر و مرداد می باشد. عبور رودخان? زاینده رود به طول 25 کیلومتر از شهرستان فلاورجان و ایجاد بیشه ها تفرجگاه ها در ساحل رودخانه از نقطه ورودی در بخش گرکن شمالی در سهروفیروزان، پیربکران، جوچی، اجگرد، خیرآباد، فلاورجان، گارماسه، هویه، موسیان، کرسگان و غیره در طول سال، صدها هزار نفر را پذیرا می باشد. دهکد? ساحلی در دست ساخت در شهر پیربکران مجموع? ساحلی در دست احداث جنب پل بابامحمود، پارک ساحلی شهر فلاورجان و کلیشاد، مکان هایی هستند که در آینده استفاد? هر چه بیشتر از طبیعت ساحل زاینده رود و همچنین سایر خدمات جنبی آنرا به مردم نوید می دهند. کوههای پراکنده در سطح شهرستان کوههای ایرانکوه در ضلع شرقی شهرستان با ارتفاع بیش از 2400 متر و همچنین کوههای اشترجان در جنوب با ارتفاع بیش از 2200 متر و کوههای اجگرد با ارتفاع بیش از 1900 متر که در آنها پدیده هایی همچون چشمه های فصل بهار، غار، معدن سرب و آهک، گونه های گیاهان مرتعی و دارویی و غیره وجود دارد. این کوهها مکانی مناسب برای استفاده و توسع? ورزش کوهنوردی و پر کردن اوقات فراغت جوانان، مطالعات علمی و غیره در سطح شهرستان است. وجه تسمیه شهر فلاورجان در گذشته ورگان نامیده می شده است که «ور» به معنی کنار و پیرامون و «گان» به معنی مکان، و ورگان به معنی سرزمینی در کنار رودخان? زاینده رود محسوب می شده است. پس از ورود مسلمانان به ورگان، آن را معرب کرده و فلاورجان خوانده اند. این واژه از دو پار? «فلا» که جمع فلاک که به معنی دشت پهناور است و «ورجان»، که معرب ورگان است و فلاورجان، یعنی دشت ورجان. بعضی محققین عقیده دارند تا اواخر دور? ساسانی این ناحیه، ورگان نامیده می شده که با ورود اعراب به آن، عربی شده و فلاورجان خوانده شده است. مردم شناسی جمعیت این شهرستان در سرشماری نفوس و مسکن سال 1375 ه.ش، 44117 نفر بوده است. مردم این شهرستان، مسلمان و پیرو مذهب شیع? اثنی عشری، سخت کوش، میهن دوست و مهمان نواز هستند. برج کبوتر چهل برج در دهکده ی کل، مجاور پلارتگان، برج کبوتر شگفت انگیزی قرار دارد که به چهل برج شهرت یافته است. در ازای آن 40 متر و پهنای آن 5 متر و ارتفاع آن 10 متر می باشد. مسجد جامع اشترجان، اساس این مسجد مربوط به دوران سلجوقی است و در سال 716 هجری بازسازی شده است.این مسجد در شهر ایمانشهر بخش اشترجان واقع شده است و دارای کاشی کاری ، مقرنس کاری و کتیبه های بسیار زیبا می باشد. همچنین دیگر جاذب? فوق العاده این مسجد مناره های سردر شمالی آن است که مانند مناره های بنای منارجنبان اصفهان متحرک هستند. در درون محوط? زیر گنبد نیز سنگابی قرار دارد که به خط نستعلیق برجسته بر روی آن نوشته شده است. بقع? پیربکران: این بنا که آثار بسیار زیبای اوایل قرن هشتم هجری است، دارای تزئینات نفیس گچبری می باشد که آن را در زمر? معدود بناهای شاخص این دوران قرار داده است. پل ورگان (فلاورجان) به طول 140 متر و عرض 20/7 متر با 18 دهنه که بنای آن مربوط به دوران صفویه است و بیش از 4 قرن قدمت دارد. برج بزرگ چهار برج به عنوان بزرگترین تک برج در کشور (در سه طبقه) واقع در روستای چهار برج با معماری زیبا و ارتفاع 14 متر قطر 22×20 متر با قدمت بیش از یک قرن و نیز مجموعه برجهای منحصر به فرد روستای کلسیان معروف به چهل برج. استراخاتون در شهر پیربکران، بنای کهن گورستان و کنیسه ی یعقوب (سارح بت آش) قرار دارد که زیارتگاه یهودیان ایران است و همه ساله در ابتدای مهرماه مراسم ویژه ی مذهبی در آن اجرا می گردد. در سال 1322 خورشیدی، هنگام بازسازی سقف کنیسه، سنگ نوشته ای به خط عبری برجسته پیدا شد که تاریخ نگارش و نصب آن ابتدای سده ی دوم میلادی است. از دیگر جاذبه های تاریخی شهرستان فلاورجان می توان به موارد ذیل اشاره کرد:
- خانه مویدی زفره
- پل، مسجد و آرامگاه بابا محمود در سهروفیرزوان
- برجهای کبوتر چند قلوی اجگرد و سهلوان
- و...
نقشه راهنمای گردشگری شهرستان فلاورجان
http://falavarjan.gov.ir/Dorsapax/userfiles/Sub17/Naghshe.jpg
کسی که سخنانش نه راست است و نه دروغ،فیلسوف است
کسی که راست و دروغ برای او یکی است، چاپلوس است
کسی که پول می گیرد تا دروغ بگوید،دلال است
کسی که دروغ می گوید تا پول بگیرد،گدا است
کسی که پول می گیرد تا راست و دروغ را تشخیص دهد، قاضی است
کسی که پول می گیرد تا راست را دروغ و دروغ را راست جلوه دهد، وکیل است
کسی که جز راست چیزی نمی گوید،بچه است
کسی که به خودش هم دروغ می گوید، متکبر است
کسی که دروغ خودش را باور می کند، ابله است
کسی که سخنان دروغش شیرینست، شاعر است
کسی که علی رغم میل باطنی خود دروغ می گوید، همسر است
کسی که اصلا دروغ نمی گوید،مرده است
کسی که دروغ می گوید و خودش هم نمی فهمد، پر حرف است
کسی که مردم سخنان دروغ او را راست می پندارند، سیاستمدار است
کسی که مردم سخنان راست او را دروغ می پندارند و به او می خندند، دیوانه است...
در میان دشت سرسبز و بزرگ
زندگی میکرد یک مور ضعیف
ناتوان و کوچک و دل خسته بود
دست و پای کوچکش ریز و نحیف
روزگاری رفت دنبال غذا
دانه ای زیر درخت افتاده بود
شاد و خندان گشت، آن مور سیاه
چون خدا بر او غذایی داده بود
با هزاران رنج بدبختی گرفت
با دو چنگش گوشه ی آن دانه را
رهسپار خانه شد در آن زمان
تا که آرد روزی ِ کاشانه را
شاد و خندان گفت او در بین راه
عاشقم من در دلم عشق خداست
خاک پایش سرمه بر چشم من است
هر دقیقه سجده ی شکرش بجاست
قلب من با عشق ایزد میزند
کاش میشد در ره او جان دهم
ذات ایزد پاک و از زشتی جداست
کاش جانم در ره ایمان دهم
لحظه ای از سجده و شکرش گذشت
تا که بادی در دل ِ صحرا وزید
دانه ی آن مور کوچک را گرفت
شد خدای مهربان شمر و یزید
ماجراها گفت از ظلم خدا
ناسزا و صد حدیث و نقل قول
ابن ملجم هم چنین ظالم نبود
مهربانتر بود، چنگیز مغول
اشک چشمم گشته همچون نهرخون
چون گرفتی آن غذا و دانه را
ازمن بی کس چرا کردی دریغ
دانه ای گندم و قوت لانه را
پس نمیخواهم خدای کینه توز
از هم اکنون من به دینت کافرم
در دلم مهری نمیبینم دگر
پس بدان بی دین و بی پیغمبرم
اشک و آهش آن زمان پایان گرفت
از میان آسمان آمد طنین
صوت زیبا و کلام دلنشین
آمد از بالا رسیدش بر زمین
مور من بس کن دگر غمگین نباش
بر خدایت گفته ای صد ناسزا
رحمت شایان به جانت کرده ام
این نباشد لطف ایزد را سزا
بلبلی زیبا میان آسمان
دانه ای را دید میغلتد به راه
آمد از با لا به سمت دانه ات
در پی اش مور ِ نگون بخت سیاه
آن زمان طوفان و بادآمد پدید
تا که گردد دانه از چنگت جدا
چون رها گشتی کنون از چنگ مرگ
ناسزا گویی بر این لطف خدا
گفت بلبل آن زمان در فکرخویش
دانه خوردن بهتر است از مور ریز
میروم من دانه را آرم به چنگ
تا غذایی در پی جنگ و گریز
رفت بلبل دانه را دنبال کرد
اینچنین شد ماجرا در انتها
لطف ایزد شامل حال تو شد
گشته ای از چنگ آن بلبل رها
حکمتی باشد به هر رنج و بلا
گر شنیدی این پیام و این صدا
ترک ایمان بعد هر رنجی نکن
یا نشو قاضی به اعمال خدا
هر زمان آید بلا با خود بگو
این بلای سخت قطعا حکمت است
قدرت ایمان میان هر بلا
چون کلید گنج لطف و رحمت است...
پا به پای کودکی هایم بیا
کفش هایت را به پا کن تا به تا
قاه قاه خنده ات را ساز کن
باز هم با خنده ات اعجاز کن
پا بکوب و لج کن و راضی نشو
با کسی جز عشق همبازی نشو
بچه های کوچه را هم کن خبر
عاقلی را یک شب از یادت ببر
خاله بازی کن به رسم کودکی
با همان چادر نماز پولکی
طعم چای و قوری گلدارمان
لحظه های ناب بی تکرارمانمادری از جنس باران داشتیم
در کنارش خواب آسان داشتیم
یا پدر اسطوره دنیای ما
قهرمان باور زیبای ما
قصه های هر شب مادربزرگ
ماجرای بزبز قندی و گرگ
غصه هرگز فرصت جولان نداشت
خنده های کودکی پایان نداشت
هرکسی رنگ خودش, بی شیله بود
ثروت هر بچه قدری تیله بود
ای شریک نان و گردو و پنیر !
همکلاسی ! باز دستم را بگیر
مثل تو دیگر کسی یکرنگ نیست
آن دل نازت برایم تنگ نیست ؟
حال ما را از کسی پرسیده ای؟
مثل ما بال و پرت را چیده ای ؟
حسرت پرواز داری در قفس؟
می کشی مشکل در این دنیا نفس؟
سادگی هایت برایت تنگ نیست ؟
رنگ بی رنگیت اسیر رنگ نیست ؟
رنگ دنیایت هنوزم آبی است ؟
آسمان باورت مهتابی است ؟
هرکجایی, شعر باران را بخوان
ساده باش و باز هم کودک بمان
باز باران با ترانه ، گریه کن !
کودکی تو ، کودکانه گریه کن!
ای رفیق روز های گرم و سرد
سادگی هایم به سویم باز گرد!
| Design By : RoozGozar.com |
