استان اصفهان

استانی است در میانه ایران با مساحتی حدود 107045 کیلومتر مربع ( معادل 6/57 درصد از مساحت کشور) بین 30 درجه و 43 دقیقه تا 34 درجه و 27 دقیقه عرض شمالی و 49 درجه و 36 دقیقه تا 55 درجه و 31 دقیقه طول شرقی نصف النهار گرینویچ  قرار دارد. دارای 17 شهرستان، 60 شهر، 37 بخش و 116 دهستان و مرکز آن شهر اصفهان است. شهرستان های این استان عبارتند از: اصفهان، اردستان، برخوار و میمه، خیمنی شهر، خوانسار، سمیرم، شاهین شهر، شهرضا، فریدن، فریدون شهر، فلاورجان، کاشان، گلپایگان، لنجان، مبارکه، نائین، نجف آباد و نطنز.این استان در بخش مرکزی ایران در جلگه ای حاصلخیز و پر برکت واقع شده و به طور خلاصه می توان گفت اکثر شهرها و روستاهای آن حاصل جریان زاینده رود است .آب و هوای استان از نوع بیابانی است که وجود رشته کوه های زاگرس در قسمت غرب آن مانع نفوذ رطوبت به نواحی مرکزی و شرق استان می گردد.

شهرستان فلاورجان

موقعیت جغرافیایی شهرستان

شهرستان فلاورجان یکی از شهرستان های تاریخی استان اصفهان می‌باشد، با مساحتی حدود 510 کیلومتر مربع در طول جغرافیایی 30 دقیقه و51 درجه و عرض جغرافیایی 34 دقیقه و32 درجه در فاصله 442 کیلومتری تهران قراردارد. مرکزیت این شهرستان، شهر فلاورجان است و ارتفاع آن از سطح دریا 1600 متر می باشد. طبق سرشماری سال 1390 جمعیت این شهرستان 24714 نفر برآورد گردیده است که حدود 60 % جمعیت در نقاط شهری و 40 % جمعیت در نقاط روستایی سکونت دارند. مردم این شهرستان، مسلمان و پیرو مذهب شیع? اثنی عشری، سخت کوش، میهن دوست و مهمان نواز هستند.

این شهرستان از شمال به شهرستان خمینی شهر از جنوب به شهرستان مبارکه، از غرب به شهرستان های نجف آباد و لنجان و از شرق به شهرستان اصفهان محدود می شود. رودخان? زاینده رود از سمت جنوب غربی وارد شهرستان شده که از شهر و روستاهای پیربکران، "جوچی"، "اجگرد"، لارگان ، "فلاورجان"، "گارماسه"، "هویه"، "موسیان" و "کرسگان عبور کرده و طی مسیری حدود 25 کیلومتر از سمت شمال شرقی خارج می شود. این شهرستان طولانی ترین ساحل زاینده رود را در بین شهرستانهای استان داراست. این جریان با عبور خود؛ باعث تأمین آب مورد نیاز بخش کشاورزی و رونق و تنوع تولید محصولات کشاورزی در شهرستان شده و همچنین به گونه ای دشتی، در کنار زاینده رود قرار گرفته است و دارای بیشه زارهای پهناوری می باشد. در این بیشه زارها گونه هایی از درختان چنار، بید ،سپیدار و... قد بر افراشته اند.

درحال حاضر این شهرستان دارای سه بخش مرکزی فلاورجان، پیربکران و قهدریجان و هشت شهر فلاورجان، پیربکران، قهدریجان، ایمانشهر، کلیشادو سودرجان، بهاران، ابریشم و زازران می باشد. همچنین دارای 5 دهـــــستان سهروفیروزان، گرکن شمالی، ابریشم، گلستان، اشترجان و 56 روستا اردال، چم رود، فیلرگان، بجگرد، نرگان، طاد، گلگون، ونهر، سهروفیروزان، فیلورگان، رارا، پلارتگان، دارگان، کلیسان، دارافشان، سمسان، نودرآمد، تمندگان، صادق اباد، مهرگان، خوانسارک، علی شاهدان، قلعه سرخ، دستنا، سیاه افشار، علیشاهدان، پلارت، حسین اباد، کرسگان، جولرستان، موسیان، حسین آباد، ریاخون، هویه، جلال آبادماربین، زازران، کافشان، جوجیل، دشتچی، شرودان، قلعه امیر، کروج، خیرآباد، دشتلو، اسفهران، بندارت، دارافشان، کارویه، قلعه میر، زفره، لارگان، حاجی آباد، درچه عابد، لارگیچی، مهرنجان ارامنه، مهرنجان اتراک، جیلاب، محمدیه، کاویان(گاونان)، بوستان، می باشد که با توجه به آثار تاریخی موجود در این شهرها، دارای قدمت فرهنگی دیرینه می‌باشد.

مهمترین ارتفاعات این شهرستان عبارتند از: شاهکوه (2369متر)، اشترجان (2200 متر)و قلعه بزی (1950متر)،که در آنها پدیده هایی همچون چشمه های فصل بهار، غار، معدن سرب و آهک، گونه های گیاهان مرتعی و دارویی و غیره وجود دارد. این کوهها مکانی مناسب برای استفاده و توسع? ورزش کوهنوردی و پر کردن اوقات فراغت جوانان، مطالعات علمی و غیره در سطح شهرستان است.

تاریخچه شهرستان فلاورجان

براساس بررسی های انجام شده سابقه سکونت و زندگی در این شهرستان دست کم مربوط به شش هزار سال پیش است. یافته های باستان شناختی حاکی از حضور جوامع پرجمعیت و یکجا نشین در دشت فلاورجان از حدود اواخر هزاره پنجم و اوائل هزاره چهارم قبل از میلاد در این شهرستان دارد. زمین های بسیار حاصلخیز، همراه رودخانه پرآب زاینده رود و وجود ارتفاعات متعدد، عوامل طبیعی شاخصی در ایجاد جوامع پیش از تاریخ در این شهرستان است. کشف سنگ نگاره های متنوعی از نقوش حیواناتی چون کل، بزکوهی وگونه های از گربه سانان در کوه های این شهرستان نشانگر حضور فعال جوامع شکارچی و غنای حیات وحش این شهرستان در گذشته دارد.

در کرانه راست زاینده رود، ‌ناحیه بزرگ « خالن لنجان / خالنجان / خولنجان » قرار دارد. مهم ترین شهر این ناحیه پیش از اسلام ورگان بوده، که عرب ها به آن فلاورجان گفته اند. ورگان از دو پاره« ور» یعنی کنار، کرانه، پهلو، سو، پیرامون، و«گان» به معنی مکان تشکیل شده و ورگان به معنای سرزمین یا شهری است، در کنار یا کرانه رود زاینده رود، احتمالاً در نخستین سده های اولیه اسلامی ورگان خراب شده و شهر فیروزان جای گزین آن گردیده است. فیروزان ظاهراً در سده هشت هـ.ق، که ابن بطوطه از آن گذشته، وجود داشته است. واژه فلاورجان از دو پاره «فلا»، به معنی دشت پهناور بلند، و «ورجان» که عربی شده ورگان است به معنی دشت ورجان تشکیل شده است. و ممکن است که این منطقه در روزگار باستان تا اواخر دوران ساسانی، دشت ورگان نامیده می شده است. بعدها خان لنجان که به این ناحیه و مرکز آن اطلاق شده، شاید جای فیروزان را گرفته است. خان لنجان به گونه خالنجان و خولنجان نگاشته می شده و به نام « خان ابرار » یعنی کاروانسرای نیکوکاران نیز شهرت داشته است. فلاورجان، مرکز بخش لنجان پایین یکی از دو بخش خان لنجان بوده است. به باور لسترنج ، نویسنده کتاب جغرافیای تاریخی سرزمین های خلافت شرقی، خان لنجان یا فلاورجان کنونی، ‌ظاهراً با شهر فیروزان پیشین برابری کرده و جایی است که آثار جغرافیایی و راه نامه ها، آن را نخستین منزل گاه به سوی جنوب، در راه باختری اصفهان _ شیراز شمرده اند. در سده پنج هـ.ق که ناصر خسرو در سفر به اصفهان از خان لنجان عبور کرده است، می گوید: بر دروازه شهر، نام سلطان طغرل بیگ نوشته دیدم. در زمان شاه عباس بزرگ صفوی ( 996- 1038هـ.ق) پلی برروی زاینده رود بنا شده است، که به مناسبت نام شهر ورگان، به « پل ورگان » سرشناس گردیده است.

محصولات و صنایع شهرستان فلاورجان

وجود صنایع متعدد و قرار گرفتن در حاشیه زاینده رود دیرینه تاریخی و محصولات کشاورزی مرغوب از جمله برنج و گندم و صیفیجات این شهرستان را از جایگاه ویژه‌ای برخوردار نموده است.. مهمترین صنایع دستی این شهرستان شامل قالی بافی، منبت کاری ،خاتم سازی و سرمه دوزی می باشد. در فلاورجان هم چون سایر شهرستان های استان اصفهان قالی بافی رواج بسیاری دارد. این صنعت دستی زیبا که حاصل هنر سر پنجه های تلاشگر و هنرمند اهالی منطقه به ویژه زنان و دختران آن است، مهم ترین صنایع دستی این شهرستان را تشکیل می دهد. بیش تر قالی های تولیدی در منطقه در کارگاه های خانگی بافته می شوند و تولیدات آن سهم مهمی دراقتصاد خانواده و کل منطقه دارد. در این شهرستان برای بافتن فرش ها از طرح های اصفهانی، نجف آبادی و نایینی استفاده می شود. و نیز مردم این دیار به پرورش گوسفند، گاو، ‌بز، … و هم چنین مرغ داری و طیور نیز می پردازند.

ویژگی های شهرستان فلاورجان

در این شهرستان آثار تاریخی بسیاری برجای مانده است. 461 اثر شناخته شده، که 26 اثر آن ثبت شده است. 204 اثر به صورت ابنیه تاریخی، 51 اثر به صورت محوطه های تاریخی، و 206 اثر سنگی است. از آثار تاریخی این شهرستان می‌توان پل قدیم فلاورجان، پل بابا محمود، مسجد جامع فلاورجان، مسجد بابا محمود، مسجد جامع اشترجان، بقعه پیربکران، برجهای کبوتر، شیرهای سنگی، خانه "موید زفره"، "استراخاتون"، مقبره سومین پیامبر جهان و امامزادگان «ابولقاسم سهروفیروزان»، «سیدمحمد قهدریجان» و«زید ابن حسن فلاورجان» را نام برد. همچنین از دوران صفویه دیواری از نزدیکی شهر پیربکران شروع و تا آخر شهر ایمانشهر (مینادشت) ادامه داشته است که به مرور زمان این دیوار گلی ازبین رفته است ولی هنوز هم قسمتی از این دیوار بر جامانده است.

 

نوشته شده در پنج شنبه 95/1/26ساعت 12:7 صبح توسط میرلوحی نظرات ( ) |

» پل تاریخی فلاورجان، تنها پل دوقوسی استان اصفهان
کلیات شهرستان فلاورجان
شهرستان فلاورجان
حکایت دروغ...
حکایت بلا و حکمت ، ایمان و رحمت الهی...
شعری لطیف و زیبا از دکتر مجدالدین میرفخرایی، متخلص بهگلچین گیلان